De schoonheid van het volgende moment
Presentatie van mijn nieuwe grote aquarels
In het voorjaar van 2015 ben ik begonnen aan een serie grote tekeningen, 2 x 2 m en groter.
Na een paar jaar dagelijks een kleine tekening te hebben gemaakt van mijn achtertuin, als een logboek genummerd, wilde ik kunnen rondlopen in de tekeningen, als in een tuin. Ik werk op Thais bamboepapier met aquarel, een papier gemaakt van planten.
Grote tekeningen vragen om een ander ritme. Ritme van een nieuw formaat, ritme van het penseel en een ander werkritme. “Ritme is vrijheid en discipline in één” (Marli Huijer, filosoof), is de beginzin van een filosofisch onderzoek naar het hervinden van een persoonlijk ritme in de 24-uurs economie. Dat bleef bij mij haken. Ondertussen werd voor onze deur door ons zelf een buurttuin aangelegd met roze echinea, oranje lelies en witte winteranemonen.
Bloemstillevens, zelf gekweekt en geplukt uit eigen tuin, consequent vastgelegd in alle seizoenen. Bloemstillevens en aquarel: dat is vragen op problemen! Beiden hebben een rijke, soms totaal uitgesleten, traditie. Wat kan je daar nog aan toe voegen? Door het enorme formaat van de aquarel bijvoorbeeld, inmiddels 240 x 240 cm. Hoe gebruik je dan de techniek, hoe kan ik dat medium ik relatie tot het onderwerpen letterlijk oprekken?
Nu het schilderen van mijn voortuin, de buurttuin, als jaarcyclus voltooid is, is de tijd rijp het werk naar buiten te brengen.
Dagelijks, wekelijks. Groei, bloei, verval. Als een hedendaagse vanitas. Ik schilder dus ik besta.
Jolanda Schouten
september 2016